Geschiedenis

Een uit de deelnemende kerken samengestelde groep vrijwilligers komen bijeen om zich voor te bereiden op het Welkomwerk. Zij zullen huis aan huis gaan om de nieuwe bewoners te verwelkomen en wegwijs te maken in hun nieuwe buurt.

Greet Cork: “In weer en wind gingen wij langs de onbestrate wegen, nog zonder verlichting naar de nieuwe bewoners. Deze waren vaak heel verrast, sommigen wantrouwend, anderen afwijzend, omdat ze dachten dat we zieltjes kwamen winnen.”

Nicolien: “De meeste mensen vonden het leuk om welkom geheten te worden en reageerden positief op het platte grondje en de folder die wij uitreikten. Regelmatig werd ik binnen gelaten.”

Margje: Huis aan huis belden we aan:

Nr 7
Voor de tweede keer niemand thuis

Nr 9
Een gevaarlijk blaffende hond. Deur op een kier. Folder zonder commentaar aangepakt.

Nr 11
Een vriendelijke man doet open. Bedankt, dat is voor mijn vrouw, en pakt folder aan.

Nr 13
Een Jonge vrouw met kind op haar arm doet open. Ik vertel het doel van mijn bezoek. Deur gaat verder open. “Kom maar even binnen, mijn kind is ziek”. Of ik zin in koffie heb… Een goed gesprek.”

In de Joriskerk wordt een viering gehouden met mensen uit alle kerken van Amersfoort. Zij spreken af om met elkaar en met de bewoners van de nieuwe stad Amersfoort Noord te zoeken naar mogelijkheden om in de nieuwe wijken dienstbaar te zijn. (Intentieverklaring)

Het is een luister- en kijkperiode. Door het welkomwerk van de vrijwilligers o.l.v Ton Roos en Margje Eshuis worden alle ervaringen verzameld. De meesten hebben geen kerkelijke binding, maar veel mensen willen wel contact krijgen met andere bewoners. Sommige mensen voelen zich eenzaam na de verhuizing en in een nieuwe wijk.

Eerste grote ontmoetingsbijeenkomst in de basisschool De Wingerd met als thema: Wonen, overal nergens thuis. Meer dan 150 wijkbewoners komen er op af. Er worden veel contacten gelegd. Enkele wijkbewoners vertellen over hoe zij wonen in Schothorst. Een groep muzikanten uit Peru spelen en zingen. Zij vertellen over wonen in Peru. Vanaf nu organiseert de werkgroep Ontmoetingen verschillende bijeenkomsten rond thema’s:

Vrede, solidariteit, werk, enz.

Er komt meer en meer behoefte aan ruimte, aan een plekje waar kleine groepen bijeen kunnen komen voor ontmoeting, bezinning, actie en stilte. Een welkomhuisgroep wordt opgericht.

Aanloop naar het Inloophuis

Langzaam maar zeker kruipt groeistad Amersfoort naar Hoogland. De prachtige natuur versteent. Op het ritme van de heimachines groeit de groeistad en neemt bezit van de grond van vele families. Het verdriet van hen die hun grond moesten verlaten wordt overspoeld door de vreugde van mensen die na lang wachten eindelijk een huis op de grond krijgen.

Burgemeester en wethouders vieren feest met de kopers van het groene weiland om er bedrijven op te vestigen. Zij laten een taart maken in de vorm van het gebied De Hoef om deze dan met een leuk hijskraantje in stukken onder elkaar te verdelen. Ondertussen sluipen burgers van Hoogland in de nacht de Schothorsterlaan op die de grens vormt tussen Amersfoort en Hoogland. Zij trekken een duidelijke krijtstreep midden op de weg: tot hier en niet verder!

De grijpers graven door, verder en verder, Zielhorst in en dan op naar Kattenbroek.

Dit is de dag dat de gemeente een vijfkamerwoning te huur aanbiedt in de Batostraat 2, voor het werk van het Platform van de kerken. Zij stelt wel de verplichting dat er iemand moet wonen. Dat komt goed uit want de eerste bewoner meldt zich al: Joep Roding. Hij studeert aan de Hoge school voor theologie en pastoraat en doet een stage in de Kruisparochie.

Hij schenkt de eerste kopjes koffie in voor de “startersgroep” die is opgericht. De buren in de Batostraat/Sara Burgerhartsingel worden uitgenodigd en na uitleg van de bedoelingen van het huis zegt de buurvrouw: “Je kunt dit huis dan het beste Inloophuis noemen”.

De Startersgroep met o.a. Wilhelmien van der Ziel, Marjo La Roi, Piet Veenman, de stagiair en de werkers Ton en Margje. In de tijd van Sinterklaas maakt de groep een verlanglijstje en publiceren dat in de Schothorst-info en de kerkbladen.

Van aardappelschilmesje tot koelkast, we kunnen van alles gebruiken. Hebt u iets op zolder liggen dat voor het Inloophuis geschikt zou kan zijn? Bel ons even of breng het langs!

Mensen die pas verhuisd zijn hebben vaak veel spullen over. De Startersgroep wordt bedolven onder de spullen. Heel veel komt de voordeur binnen en gaat de achterdeur weer uit naar de milieuboer. De zusters religieuzen in huize St. Jozef vernieuwde het meubilair en de oude stoelen kwamen naar het Inloophuis. In een mum van tijd is het huis ingericht.

De kerken zorgen voor wat handgeld en van het Dienstencentrum in Leusden van de Gereformeerde kerken in Nederland ontvingen we een gift voor de aanschaf van grotere dingen als vloerbedekking, verf, behang enz.

Rudolf Wormgoor denkt met de startersgroep mee over inrichting van het huis en de kamer. Hij ontwerpt de inrichting, lampen en gaat een logo ontwerpen voor het Inloophuis. Hij krijgt daarvoor de volgende woorden mee: nieuwbouwwijk, ontmoeting en oecumene. De lijn beeldt uit de beweging van gaan naar de ontmoeting (inloop) om daarna op een hoger niveau weer verder te gaan (de uitloop) ‘In het midden, de plek waar de lijnen elkaar ontmoeten worden met vier blokjes de nieuwbouwbuurten van de wijk voorgesteld. Een blokje is opengewerkt en verbeeldt het scheepje van de oecumene.

Opening Inloophuis Batostraat 2

Zonder veel bombarie, toeters en bellen werd de deur van het Inloophuis op 1 februari 1986 open gezet voor de inloop. Het Inloophuis valt niet op. Een houten plankje voor het raam diende als naambordje.

Toen, maar ook nu nog na 25 jaar zie je voorbijgangers vaak kijken naar dat huis met die kaars in het raam. Ja, die kaars staat er ook al 25 jaar, als teken van welkom. Zij werd neergezet om waakzaam te blijven in de stormachtige periode van demonstraties tegen de kruisraketten. De kaars straalt nog steeds de warmte uit die het huis wil bieden aan mensen.

Elk huis heeft een drempel, voor de één is die hoog voor de ander laag, maar je moet een drempel over. “Ik ben er wel eens langs gelopen, keek naar binnen en zag een groep mensen rond te tafel zitten. Ik vroeg me dan af: wat voeren ze daar uit? Zijn dat allemaal mensen met problemen? Eenzame zielen en zo?” Dat is het verhaal dat toen verteld werd en nu na 25 jaar nog steeds. “Ik heb gehoord dat het huis wordt gesteund door de Raad van Kerken, wil men zieltjes winnen? Ik heb geen probleem, ik ben niet eenzaam, wat moet ik daar? Zomaar binnenlopen en bij vreemde mensen aan tafel gaan zitten, dat is niet zo gemakkelijk.

Dankzij het welkomwerk vooraf, en de vele enthousiaste vrijwilligers was er in die startperiode direct al een drukke inloop. Veel wijkbewoners kwamen de drempel over en ontdekte het Inloophuis als een plek voor ontmoeting, bezinning en actie.

Na 25 jaar nog steeds Inloophuis Schothorst.